Εκδ. ΤΟΠΟΣ

Μέσα από τον διάλογο ενός πατέρα με τα παιδιά του το βιβλίο αυτό επιχειρεί να μιλήσει στους νέους για τη χούντα και το Πολυτεχνείο με τρόπο απλό και κατανοητό. Αναδεικνύει την εγκληματική φύση της δικτατορίας 1967-1974, η οποία φυλάκιζε, έδερνε, βασάνιζε, εξόριζε και ενίοτε δολοφονούσε κάθε άνθρωπο που διαφωνούσε μαζί της ή που νόμιζε ότι διαφωνεί. Προβάλλει, επίσης, την ειρηνική αντίσταση των φοιτητών εναντίον του βίαιου και απάνθρωπου αυτού καθεστώτος και την κορύφωσή της, που ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Η αντίσταση εναντίον ενός καταστροφικού και ολοκληρωτικού καθεστώτος, το οποίο καταργεί τη δημοκρατία και στερεί την ελευθερία από τους πολίτες του, θέλει τόλμη, αξιοπρέπεια και ανιδιοτέλεια. Είναι μια ηθική στάση που απαιτεί κοινωνική ευαισθησία και διαπνέεται από αίσθηση ελευθερίας. Οι φοιτητές πάλεψαν για τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών της πατρίδας μας. Πάλεψαν για ένα καλύτερο μέλλον.
Ανάμεσα σε αυτούς και ο συγγραφέας του βιβλίου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Επιδίωξη αυτού του βιβλίου είναι η διερεύνηση των όρων με τους οποίους θεμελιώθηκε και αναπτύχθηκε η εικαστική εκπαίδευση στον ελληνικό χώρο στις διάφορες βαθμίδες. Με χρονολογική αφετηρία το 1833, εξετάζονται τα προγράμματα διδασκαλίας της τέχνης και οι επιδράσεις σε αυτά δύο κύριων και μεταβαλλόμενων συνιστωσών: της καλλιτεχνικής δραστηριότητας και του εκπαιδευτικού μηχανισμού, που εξελίσσονται παράλληλα. Εκκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες, συνυφαίνονται με τους γενικότερους προσανατολισμούς και τα ζωτικά θέματα κάθε εποχής, αλλά και εγχαράσσουν νέα πολιτισμικά πρότυπα. 
Η δύσκολη συνάντηση του κόσμου της τέχνης με το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν υπήρξε ούτε αυτονόητη αλλά ούτε και στατική. Ένα σύνολο από διαφορετικές στάσεις και τοποθετήσεις οριοθετούν μια δυναμική πορεία με συνέχειες, ασυνέχειες, τομές και αδράνειες, απολήγοντας σταδιακά στη σύνθεση της σημερινής εικόνας. Η τέχνη και η διδασκαλία της αποκαλύπτονται έτσι ως συνεχώς διευρυνόμενα πεδία, φορτισμένα με αδιάκοπες μεταμορφώσεις, των οποίων η μελέτη προσδιορίζεται περισσότερο από τη μεταβλητή φύση των ερωτημάτων που προβάλλει, παρά από τις απολυτότητες που στηρίζει. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Πριν από κάποια χρόνια, το να μιλάς για παιδικό άγχος θα φαινόταν το λιγότερο παράδοξο. Στις μέρες μας, ωστόσο, θεωρείται δεδομένο. Και αυτό, όχι γιατί τα παιδιά άρχισαν ξαφνικά να μιμούνται τους μεγάλους, ούτε γιατί έχουν αλλάξει άρδην οι συνθήκες της ζωής μας συγκριτικά με παλαιότερα.
Το άγχος είναι ένα συναίσθημα όπως όλα τα άλλα. Όπως η χαρά, η λύπη ή ο θυμός. Όταν τα παιδιά βρίσκονται σε μια κατάσταση που νιώθουν ότι δεν μπορούν να τη διαχειριστούν ή ότι δεν έχουν αρκετά εφόδια για να την αντιμετωπίσουν, ενδέχεται να παρουσιάσουν συμπεριφορές άγχους. Κάποιες φορές το άγχος μπορεί να γίνει εφαλτήριο για δράση. Τα παιδιά να ενεργοποιηθούν, να αποκτήσουν νέες δεξιότητες και να εξελιχθούν, ωστόσο, η υπερβολική εκδήλωση άγχους προκαλεί δυσλειτουργικά συναισθήματα και αντίστοιχα προβληματικές συμπεριφορές.
Το βιβλίο φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο-οδηγό πρόληψης για την αποφυγή εμφάνισης του καταστροφικού άγχους. Παρουσιάζει την έννοια του άγχους, το πώς εκδηλώνεται από τα παιδιά, τις αρνητικές επιπτώσεις του, αλλά κυρίως τους τρόπους πρόληψής του, μέσα από μεθόδους και τεχνικές της γνωστικής-συμπεριφοριστικής θεραπείας και τη θεμελίωση και ενίσχυση της συναισθηματικής ανθεκτικότητας. Ειδικότερα, επιχειρεί να απαντήσει στα ερωτήματα:
- Τι είναι το άγχος;
- Πώς εκδηλώνεται και γιατί;
- Πόσο κακό μπορεί να κάνει στο παιδί;
- Πώς το αντιμετωπίζουμε;
- Και, κυρίως, πώς το προλαμβάνουμε; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)