Εκδ. ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ

Η παιδαγωγική της Συμπερίληψης (inclusion) προσβλέπει σε ίσες εκπαιδευτικές ευκαιρίες για όλα τα παιδιά στη βάση της αρχής της ισότητας και της δημοκρατίας. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 που διατυπώθηκε η ιδέα αυτή στη Σαλαμάνκα αναζητήθηκαν τρόποι για να επιτευχθεί στην πράξη.
Η επίτευξη της συμπερίληψης και της ισότιμης συμμετοχής των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ε.ε.α) και αναπηρία παραμένει ένας στόχος η υλοποίηση του οποίου συναντά εμπόδια ένα από τα οποία είναι η ελλιπής επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Προκειμένου η ιδέα της συμπερίληψης να μετασχηματιστεί σε πράξη, θα πρέπει να απαντηθούν κάποια ερωτήματα που απασχολούν τους/τις εκπαιδευτικούς, όπως:
α) Με ποια μέσα θα μπορούσε να επιτευχθεί;
β) Ποια βήματα θα μπορούσαν να γίνουν στην πράξη προς αυτήν την κατεύθυνση;
γ) Πώς θα μπορούσαν να αρθούν οι προκαταλήψεις, τόσο των παιδιών του Γενικού Σχολείου όσο και των γονιών τους... αλλά πολύ περισσότερο των ίδιων των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στο χώρο της Γενικής Αγωγής;
δ) Πώς θα μπορούσαν τα παιδιά με ε.ε.α. να βγουν από το περιθώριο της σχολικής ζωής; Πώς θα μπορούσαν να πιστέψουν στον εαυτό τους και να συμμετέχουν ισότιμα στην εκπαιδευτική διαδικασία, έχοντας αποκτήσει την απαιτούμενη αυτοεκτίμηση;
Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση έρχεται να δώσει μια απάντηση στα ερωτήματα αυτά, αφού η φιλοσοφία της πλησιάζει πολύ τη φιλοσοφία της συμπερίληψης. Έτσι η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως μέσον για την συμπερίληψη των μαθητών και μαθητριών με ε.ε.α. και να αποτελέσει μια νησίδα στο σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα προς αυτή την κατεύθυνση. [...] (Από τον πρόλογο των συγγραφέων)

Στη μελέτη αυτή προσεγγίζεται ο χώρος του νηπιαγωγείου ως ένα πεδίο κοινωνικής και πολιτικής δράσης, ως φορέας εθνικοθρησκευτικής αγωγής και τα παιδιά ως κοινωνικά δρώντα υποκείμενα κατά τη διαδικασία της πολιτικής τους κοινωνικοποίησης.
Τα ερευνητικά ευρήματα ανατρέπουν την άποψη ότι ο κόσμος του νηπιαγωγείου συνιστά μια ουδέτερη περιοχή έξω από την πολιτική σφαίρα. Αντίθετα, παρά την έλλειψη ενός λεπτομερούς αναλυτικού προγράμματος, τη μικρή ηλικία των παιδιών και την απουσία σχολικών εγχειριδίων, η πολιτική κοινωνικοποίηση και η εθνικοθρησκευτική διαπαιδαγώγηση των παιδιών λαμβάνει χώρα. Η διαδικασία αυτή μάλιστα, δεν έχει ασυνέχειες περιοριζόμενη στις εθνικές γιορτές αλλά συνιστά ένα χωροχρονικό «συνεχές» το οποίο διαπερνά και διαποτίζει πολλές πτυχές του προγράμματος και των καθημερινών πρακτικών. Επιπλέον η σφυρηλάτηση της εθνικής ταυτότητας δεν αφορά μόνο στα προφανή στοιχεία που «διδάσκονται» τα παιδιά αλλά και μια σειρά «δευτερευουσών» ιδεών και αξιών που συντείνουν στη βίωση της καθημερινότητας στο νηπιαγωγείο ως μίας ιδιαίτερης εθνοπολιτισμικής εμπειρίας χωρίς να ονοματίζεται πάντα ως τέτοια. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Δεν θέλω να με ακολουθούν: Θέλω να με επανα-εφευρίσκουν" έγραψε ο Πάουλο Φρέιρε. Ο Πάολο Βιτόρια, ακολουθώντας την προτροπή του, επα-ανακαλύπτει και επανα-εφευρίσκει τη φιλοσοφική διαδρομή του μεγάλου Βραζιλιάνου παιδαγωγού: την παιδική του ηλικία στη γη της Ρεσίφε, την εξορία από τη Βραζιλία, τις έννοιες, τα γεγονότα, τις εμπειρίες στο πεδίο της εκπαίδευσης. Ανιχνεύει τη γενεαλογία της σκέψης του κάτω από την επίδραση του υπαρξισμού, του μαρξισμού, του περσοναλισμού και του ανθρωπισμού. Το βιβλίο παρουσιάζει και αναλύει, μεταξύ άλλων, τις έννοιες της συνειδητοποίησης, την κριτική εκπαίδευση, την πράξη, την επιστημολογική περιέργεια, τη σχέση καταπιεσμένου-καταπιεστή, αποδεχόμενο την πρόσκληση του Freire σε διάλογο για μια μετασχηματιστική δράση και αντίσταση απέναντι στις νεοφιλελεύθερες εκπαιδευτικές πολιτικές με σκοπό να συμβάλλει στη θεμελίωση μιας λαϊκής και δημοκρατικής εκπαίδευσης, μια εκπαίδευση νοούμενη ως δημόσιο αγαθό και όχι ως προϊόν προς κατανάλωση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το "Φινλανδικά Μαθήματα" είναι μια βιωματική, αναλυτική περιγραφή του τρόπου με τον οποίο η Φινλανδία οικοδόμησε το παγκοσμίως κορυφαίο εκπαιδευτικό της σύστημα τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.
Ο συγγραφέας περιγράφει την εξέλιξη των εκπαιδευτικών πολιτικών στη Φινλανδία και δίνει έμφαση στις μεγάλες διαφορές τους από τις πολιτικές των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων εκβιομηχανισμένων χωρών. Δείχνει πώς οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις στη Φινλανδία, αντί να βασίζονται στον ανταγωνισμό, στην επιλογή και στην εξωτερική εξέταση των μαθητών, εστιάζουν στον επαγγελματισμό, στην ανάπτυξη εκπαιδευτικής ηγεσίας στα σχολεία και στην ενίσχυση της εμπιστοσύνης στους εκπαιδευτικούς και στα σχολεία. Αυτό το βιβλίο παρουσιάζει με λεπτομέρειες την πολυπλοκότητα της εκπαιδευτικής αλλαγής και ενθαρρύνει τους παιδαγωγούς και τους χαράκτες πολιτικής να αναπτύξουν αποτελεσματικές λύσεις για τις δικές τους περιοχές και τα δικά τους σχολεία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Ήρθε η ώρα να διαλύσουμε την ιδεολογία της μοναδικότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα αγγλοαμερικανικά έθνη, αν πρόκειται να αναπτύξουμε μεταρρυθμίσεις που πραγματικά θα αποτελέσουν έμπνευση για τους εκπαιδευτικούς μας, προκειμένου να βελτιώσουν τη μάθηση για όλους τους μαθητές - ιδιαίτερα εκείνους οι οποίοι δυσκολεύονται περισσότερο. Σε αυτήν την ουσιαστική αναζήτηση, ο Pasi Sahlberg αποτελεί αδιαμφισβήτητα έναν από τους καλύτερους δασκάλους". (Andy Hargreaves, Lynch School of Education, Boston College)
"Κανένας δεν μπορεί να πει την ιστορία με περισσότερη σαφήνεια και ενδιαφέρον από ό,τι ο Pasi Sahlberg. Αυτό το βιβλίο πρέπει να το διαβάσετε". (Linda Darling-Hammond, Stanford University)
"Ο Pasi Sahlberg μας διδάσκει πολλά σχετικά με όσα χρειάζεται να γνωρίζουμε πριν προχωρήσουμε σε εθνικές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις". (David Berliner, Arizona State University)
"Αυτό το βιβλίο είναι το αντίδοτο στην παράλυση που προκάλεσε η πολιτική Κανένα Παιδί Δεν Μένει Πίσω". (Henry M. Levin, Teachers College, Columbia University)
"Το βιβλίο του Pasi Sahlberg και ενημερώνει και εμπνέει". (Ben Levin, University of Toronto)