Η Χόλι αγαπούσε τα πρωινά, αγαπούσε και τα μεσημέρια.
Ακόμα και τα βράδια ήταν πολύ όμορφα...
Ώσπου μια παγωμένη μέρα, ο μπαμπάς είπε:
"Πρέπει να φύγω, Χόλι. Θα είσαι, όμως, πάντα κοντά μου".
"Αφού θα είμαι εδώ, πώς θα είμαι και με τον μπαμπά μου;" αναρωτήθηκε το πιγκουινάκι και, δίχως να χάσει χρόνο, έβαλε ότι πολύτιμο είχε σε ένα κόκκινο σακίδιο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)