Πέντε λεπτά με τη Δανάη Δραγωνέα, με αφορμή το μυθιστόρημά της για εφήβους «Το νησί που ταξιδεύει στον χρόνο» (εκδ. Διόπτρα). Κεντρική εικόνα ©Ξένια Τσιλοχρήστου.
Επιμέλεια: Ελένη Κορόβηλα
Δύο χρόνια μετά το βραβευμένο «Το νησί της βροχής: Ένα μυστικό ημερολόγιο», η Ίζι, η ηρωίδα σας, που την συναντούμε τώρα στο νέο σας βιβλίο Το Νησί που ταξιδεύει στον χρόνο, φαίνεται πως έχει κι άλλα πράγματα να πει. Ποια είναι η προέφηβη κοπέλα που βρίσκεται σε έναν νοερό διάλογο με μια νεαρή του 19ου αιώνα;
Στην Ίζι αρέσει να φτιάχνει ιστορίες. Συνεχώς. Πιστεύει ότι τα πράγματα συνήθως δεν είναι όπως φαίνονται και της αρέσει να φαντάζεται εκδοχές της πραγματικότητας όπου το απίθανο είναι δυνατό. Κάπως έτσι μπλέκει σε περιπέτειες και παρασύρει και τους υπόλοιπους. Μελοδραματική και πεισματάρα, αλλά πάντα αισιόδοξη, δεν σταματά να προσπαθεί ακόμα και όταν τα σχέδιά της ναυαγούν το ένα μετά το άλλο. Η Ίζι πιστεύει ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά και ότι θάρρος δεν είναι το να μην φοβάσαι, αλλά το να μην τα παρατάς. Φυσικά έχει να πει κι άλλα. Πάντα έχει να πει κι άλλα! (γέλια)
Ίζι και Έντι, Ιζαμπέλα και Βικέντιος. Πώς οι αναγνώστες μπορούν να ταυτιστούν με τα δυο 12χρονα με τα μεσαιωνικά ονόματα που προσπαθούν να μείνουν για πάντα μαζί με έναν πολύ ρομαντικό αλλά τελείως ανορθόδοξο τρόπο;
Η Ίζι και ο Έντι, δύο παιδιά που έχουν δυσκολευτεί να κάνουν φίλους, κατάφεραν να γίνουν φίλοι μεταξύ τους. Για την ακρίβεια, έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Η φιλία έχει συχνά μεταμορφωτική δύναμη στις ζωές μας. Κάθε φορά που αποκτούμε έναν φίλο, έχουμε την ευκαιρία να νιώσουμε πράγματα που ποτέ δεν θα νιώθαμε, να επισκεφτούμε μέρη και κόσμους που διαφορετικά θα έμεναν άγνωστοι. Οι ήρωες αυτής της ιστορίας μας υπενθυμίζουν ότι τα πράγματα δεν χρειάζεται να είναι πάντα όπως τα ξέρουμε. Μπορούν να είναι έτσι, αλλά μπορούν να είναι και διαφορετικά. Μας υπενθυμίζουν πως οι άλλοι άνθρωποι –και οι σχέσεις που χτίζεις μαζί τους– είναι το μόνο που έχει σημασία.
Όσο διαφορετικές και να είναι οι ηρωίδες, η μια ιστορία συνδέεται με την άλλη. Σε όλες υπάρχει κάτι κοινό: η αίσθηση ότι για μπορέσεις να υπάρξεις όπως επιθυμείς, πρέπει εσύ να δημιουργήσεις τον χώρο που σου αναλογεί.
Ίζι και Αριάνα: Το κορίτσι και η νεαρή γυναίκα, αλλά και η Μάρθα, οι γιαγιάδες, η κυρία Ολυμπία, η κυρία Ουρανία, αλλά και η Θοδώρα και άλλες. Δίνετε φωνή σε όλες τους. Είναι κι ένα σινιάλο στα κορίτσια που θα διαβάσουν τις ιστορίες τους, ότι και η δική τους ιστορία έχει αξία;
Με ενδιαφέρουν οι ιστορίες που μένουν κρυφές. Εκείνες που θεωρούνται ασήμαντες ή δεδομένες. Κυρίως με ενδιαφέρουν οι ιστορίες που λείπουν· η γραφή είναι μια πράξη αντίστασης, ρίχνει φως σε έναν κόσμο που συχνά μας θέλει αόρατες. Η Αριάνα κάποια στιγμή λέει: «Νιώθω πως δεν είμαι μόνο εγώ. Είμαι η κάθε γυναίκα που γνωρίζεις». Το «εγώ» είναι, στην πραγματικότητα, το «εμείς», γιατί κάθε γυναίκα κουβαλάει μέσα της τις ιστορίες των άλλων γυναικών. Όσο διαφορετικές και να είναι οι ηρωίδες, η μια ιστορία συνδέεται με την άλλη. Σε όλες υπάρχει κάτι κοινό: η αίσθηση ότι για μπορέσεις να υπάρξεις όπως επιθυμείς, πρέπει εσύ να δημιουργήσεις τον χώρο που σου αναλογεί.
Τι ιδιαίτερο πρέπει να έχει ένα βιβλίο για εφήβους για να επικοινωνήσει με τα παιδιά αυτής της τόσο ευαίσθητης και δύσκολης ηλικίας;
Προσωπικά, προσπαθώ να μένω μακριά από βεβαιότητες και απόλυτες αλήθειες. Να μην ηθικολογώ και να γράφω πράγματα που θα ήθελα κι εγώ να διαβάσω. Ακόμα, είναι, νομίζω, σημαντικό οι εκδοτικοί οίκοι να πιστέψουν σε νέα ονόματα, ώστε η νέα γενιά συγγραφέων να βρει τον χώρο για να εκφραστεί και να «ανθήσει». Με αυτόν τον τρόπο, όλο και περισσότεροι έφηβοι αναγνώστες θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν ήρωες και ηρωίδες με τους οποίους μπορούν να ταυτιστούν.
Η Δανάη Δραγωνέα είναι βραβευμένη συγγραφέας, δημοσιογράφος και συνιδρύτρια της οργάνωσης «Κάθε Μία Ιστορία», η οποία είναι αφιερωμένη στο γυναικείο storytelling και στην ενίσχυση της ορατότητας των γυναικών. Σπούδασε Επικοινωνία και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο από το University of The Arts London –αποφοιτώντας με τιμητική διάκριση– και εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε μεγάλους ομίλους περιοδικών στην Ελλάδα. Το μυθιστόρημά της Το νησί της βροχής – Ένα μυστικό ημερολόγιο απέσπασε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα βιβλίου για παιδιά ή νέους του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ – Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου 2023, καθώς και το βραβείο εφηβικού μυθιστορήματος των Public Book Awards 2023, ενώ το podcast «Όσο αντέξει, θα είμαι δίπλα!» έλαβε ειδική μνεία στο 64ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Έχει δώσει ομιλίες με θέμα τη γυναικεία ταυτότητα και τα στερεότυπα φύλου και πραγματοποιεί εργαστήρια δημιουργικής γραφής για παιδιά και εφήβους. Από τον Σεπτέμβριο του 2024 είναι πρέσβειρα του διεθνούς φεστιβάλ λογοτεχνίας Corfu Literary Festival. |
Υπάρχει ένα βιβλίο που η ανάγνωσή του θεωρείτε ότι σας ώθησε να γίνετε κι εσείς συγγραφέας;
Πέρα από το να διηγούμαι ιστορίες, απολαμβάνω ακόμα περισσότερο να διαβάζω ή να ακούω τις ιστορίες των άλλων. Αυτό είναι κάτι που κάνω απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου… Έχω θαυμάσει, έχω ζηλέψει και έχω χρησιμοποιήσει όλα αυτά τα αγαπημένα μου εφηβικά βιβλία για να τα βγάλω πέρα με τη δική μου ζωή. Είναι δύσκολο να επιλέξω. Σήμερα σκέφτομαι τον Θησαυρό της Βαγίας της Ζωρζ Σαρή, που διάβασα κάποιο μακρινό μεσημέρι καλοκαιριού στο σπίτι της γιαγιάς μου, στη Μάνη.
*Η ΕΛΕΝΗ ΚΟΡΟΒΗΛΑ είναι δημοσιογράφος.